La elŝipejo de la Lusoria Rhenana estas for de la fervojo, do la unua
aventuro por kelkaj estas la alvojaĝo: aŭte ĝi estas ne tro malfacile
(sekvu la aŭtostradon ĝis Speyer kaj poste la L549), sed se vi estas pli
aventuremaj eblus trajnvojaĝi ĝis Rheinzabern kaj migradi aŭ bicikli la
restantajn kvar kilometrojn. La rezulto de la alvojaĝo tial ankaŭ
videblis en la vizaĝoj de miaj kunremantoj.
Iom post iom alvenis la kunremantoj: tiuj kun klimatizilo freŝaj kaj
viglaj, tiuj kun biciklo ne tiom. Tio tamen baldaŭ egaliĝos, ĉar post
kiam mi rekonis la sunŝmiraĵitajn kaj nekutime vestitajn homojn kiel
miajn amikojn kaj kunstudantojn, la ŝipestro (magister navis) apud la
enŝipejo – remizo apud draglageto, kie ni jam vidis la lignan ŝipeton –
nin vide ekzamenis. La taktisto, kiu indiku al la aliaj la tempon de la
remado, estu malgranda kaj espereble muzikema viro. Tiu sorto trafis
min. Ankaŭ la aliaj estis asignitaj siajn sidlokojn sur la ŝipo laŭ
korpa grandeco kaj forteco, por ke la ŝipo havu la saman rapidecon
ambaŭflanke.
Post kiam ni fiksis niajn pezajn lignajn remojn kaj post komenca
malklaro de sudgermanaj „teroratoj“, kiu estas tribordo (Steuerbord) kaj
babordo (Backbord), ni sukcesis debordiĝi – kaj post malmultaj remobatoj
jam paŭzis. Ni fakte pli paŭzis ol remis dum la du horoj surŝipe, pro la
varma vetero. Ĉar remi en komuna takto ankoraŭ estas malfacile (neeble,
ke ĝi estus pro la taktgvidanto!), niaj remiloj foje kruciĝis kaj
hokiĝis. Por eviti pliajn koliziojn, la ŝipestro proponis, ke ni subtenu
nin per muziko. La elekto falis sur tradicie romia kanto: ACDC. La tago
finiĝas – iom elĉerpite, sed nun kun scio de manovroj kiel la „ĥaosa
turniĝo“ – en proksima gastejo.
La Lusoria Rhenana estas la impona rezulto de eksperimenta arkeologia
metiarto. La ŝipo estas laŭoriginala rekonstruaĵo de romia
rivermilitŝipo de la malfrua antikvo, kiu tiam ankaŭ estis uzata sur la
Rejno por defendi sin kontraŭ la ĝermanoj.
Arkeologie, ĉi tiu ŝipotipo estis konata jam ekde la 1980-aj jaroj pro
la trovo de tri romiaj ŝipruinoj en Mainz. La iniciintoj akiris la
kunlaboron de fakuloj de la Universitato de Trier por la komuna
projekto. La sekcio „Eksperimenta Arkeologio“ de la Universitato de
Trier jam sukcese plenumis du aliajn romiajn ŝipprojektojn kaj
eksperimentis pri la romia rivernavigado. El la analizoj de la majencaj
romiaj ŝipoj rezultis la dimensioj kaj specifoj por la originala
rekonstruaĵo de la Lusoria Rhenana. Kun helpo de la distrikto
Germersheim, la rekonstruaĵo estis realigita en 2010 ene de dek monatoj
kun partopreno de multaj volontuloj, kiuj formis ĉirkaŭ 5 tunojn da
kverkoligno en ŝipon. Sur la Lusoria Rhenana estas loko por 24 remistoj,
po dek du homoj ĉe ambaŭ flankoj. La ŝipripo estis tute konstruita el
kverkoligno. Kilo kaj bretoj estas kuntenataj per miloj da mane forĝitaj
feraj najloj. Dum sciencaj testveturoj, kun lerta remistaro, la rapideco
atingis ĉirkaŭ 8 km/h kun uzo de 20 kvadratajn metrojn granda velo.
Ĉiumonate je la unua dimanĉo je 16h30 okazas publikaj veturoj por
individuoj kaj malgrandaj grupoj. La rezervado kaj eldonado de la
„veturbiletoj“ okazas ĉe la komunumo Neupotz. Por pli grandaj grupoj kun
minimume 12 partoprenantoj oni kontaktu la klubon (rete:
lusoriarhenana.de).
Edit Page On Grav
